به گزارش ایسنا و به نقل از مجله ادونسد ساینس نیوز، با مشخص شدن ضررهای مواد پلاستیکی و گسترش آنها، استفاده از ظرف‌های پلاستیکی برای غذا و نوشیدنی، کاهش یافته است. به همین دلیل، بسیاری از شرکت‌ها، به تولید ظروف چند بار مصرف و قابل بازیافت روی آورده‌اند.

شرکت استرالیایی "بوریلیز"(Borealis) و شرکت انگلیسی "بوکاتک"(Bockatech) در نظر دارند برای رسیدن به این هدف، با یکدیگر همکاری کنند. فناوری بوکاتک و مواد اولیه بوریلیز می‌تواند امکان قالب‌ریزی یک فوم سبک‌وزن را فراهم کند.

هدف از همکاری این شرکت‌ها، یافتن یک روش سازگار با محیط زیست برای تولید بسته‌بندی‌هایی است که قابل استفاده مجدد و قابل بازیافت باشند. این قالب‌های جدید، به مواد اولیه کمتری نیاز دارند و بازیافت آنها، سریع‌تر صورت می‌گیرد. در نتیجه، هزینه و انرژی کمتری لازم دارند و تاثیر زیست‌محیطی آنها کمتر است. این شرایط کمک می‌کنند که پروژه جدید، با کمترین سرمایه‌گذاری انجام شود.

به گفته شرکت‌های سازنده، این محصولات جدید، سطح نرم و استحکام بالایی دارند. هسته فوم نیز عایقی عالی و فوق‌العاده سبک است. استحکام این مواد قابل بازیافت، آنها را به انتخابی ایده‌آل تبدیل می‌کند و امکان ورود پلاستیک به محیط دریا را کاهش می‌دهد.

"آندرس لیتنر"(Andreas Leitner)، مدیر شرکت بوریلیز گفت: ما مشتاق همکاری با شرکت‌های پیشگامی چون بوکاتک هستیم تا راه‌هایی برای تولید مواد قابل استفاده مجدد و قابل بازیافت ابداع کنیم. ترکیب تولیدات ما با فناوری بوکاتک، امکان ارائه محصولات جدیدی را ارائه می‌دهد و گامی به سوی پیشرفت بسته‌بندی به شمار می‌رود.

"کریس بوکینگ"(Chris Bocking)، مدیرعامل و بنیانگذار بوکاتک گفت: ما از همکاری با بوریلیز در ابداع روش‌های جدید بسته‌بندی و کاهش ضررهای زیست‌محیطی خوشحال هستیم. ترکیب فناوری ما با مواد اولیه و تجربیات بوریلیز، کاربردهای بسیاری برای تجارت، مشتریان و محیط زیست خواهد داشت.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، متخصصان قوانین و ت‌های فضا باور دارند که مشکل زباله‌های فضایی، بیش از اینکه یک مشکل فنی باشد، به معضلی برای امنیت ملی تبدیل شده است.

زباله‌های فضایی که در حال گردش به دور زمین هستند، مانعی بر سر راه ماموریت‌های انسان در فضا محسوب می‌شوند. به نظر متخصصان، از آنجا که فعالیت‌های فضایی، در ت‌های جغرافیایی زمین ریشه دارند، چالش زباله‌های فضایی، در گرو نظامی‌سازی فناوری‌های فضایی است.

زباله‌های فضایی، اشیای ساخت انسان هستند که از فعالیت‌های آنها در فضا به جا مانده‌اند. به مرور زمان، این اصطلاح، اشیای بزرگتری از جمله ماهواره‌های از کار افتاده، قطعات به جا مانده از فضاپیماها و ابزار مورد استفاده فضانوردان را نیز در بر گرفت.

آسیب‌های ناشی از زباله‌های فضایی در حال گردش و صدمات آنها به تجهیزات و افراد حاضر در ماموریت‌ها، غیر قابل انکار است. زباله‌های فضایی در هر اندازه‌ای که باشند، برای انسان و فضاپیماها، خطرناک و حتی کشنده هستند.

"آژانس فضایی اروپا"(ESA) در سال 2018 تخمین زد که به خاطر وجود زباله‌های فضایی، حدود 500 مورد شکستگی، برخورد، انفجار و یا قطعه قطعه شدن فضاپیماها رخ داده‌ است.

گفتنی است که برخی از این اتفاقات، ناشی از تصادف‌های فضایی هستند و هر تصادف فضایی، بیش از 2300 قطعه زباله از خود به جا می‌گذارد. به گزارش ناسا، نخستین تصادف فضایی در سال 1996 و با برخورد یک موشک تقویت‌کننده اروپایی و یک فضاپیمای فرانسوی پیش آمد. همین تصادف، زباله‌های فضایی بسیاری را به جا گذاشت و تصادفات بعد نیز تاثیر بزرگی بر افزایش زباله‌ها داشت.

به گفته متخصصان، با نظامی‌سازی فناوری‌های مربوط به این زمینه، ممکن است پاکسازی زباله‌های فضایی، به شکل‌گیری جنگ منجر شود.

به گزارش ایسنا، دکتر مهدی علائیان، دبیر کنفرانس بین‌المللی ترکیبیات، رمزنگاری و محاسبات گفت: این کنفرانس با هدف فراهم آوردن فرصت مناسب برای ارائه‌ آخرین دستاوردهای پژوهشی و یافته‌های علمی، تبادل نظر اساتید و پژوهشگران در زمینه نظریه گراف، ترکیبیات، ریاضیات گسسته، کد و رمز و محاسبات در دانشکده ریاضی دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار می‌شود.

وی افزود: این کنفرانس با اهدافی همچون ارائه آخرین یافته‌های علمی و تبادل نظر محققان و پژوهشگران،  فرهنگ‌سازی علمی و گسترش مرزهای دانش و توجه به پژوهش‌های میان رشته‌ای برگزار می‌شود.

علائیان با بیان این­که محورهای اصلی کنفرانس، سه بخش ترکیبیات، رمزنگاری و محاسبات است، گفت: در بخش ترکیبیات، شامل پژوهش‌هایی در زمینه گراف، کد، طرح‌های ترکیبیاتی، درخت‌ها، مربع‌های لاتین و مشبکه ارائه می‌شود. همچنین در بخش رمزنگاری به مباحثی مانند مبانی ریاضی رمزنگاری، طراحی و تحلیل انواع رمزهای متقارن و نامتقارن، تحلیل سامانه‌های رمز، نهان‌نگاری، نهان‌کاوی، توابع چکیده‌ساز، پروتکل‌های رمزنگاری، امنیت، مدیریت کلید و بلاک‌چین پرداخته می‌شود. در بخش محاسبات نیز، مقالاتی در خصوص محاسبات عددی، ابری، کوانتومی، تصادفی، فازی، الگوریتمی و پیچیدگی محاسبات ارائه خواهد شد.

عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران با اشاره به این­که در این کنفرانس، امکان تبادل نظر و اشتراک‌گذاری دستاوردهای علمی و کاربردی آن‌ها پیرامون موضوعات فوق برای اساتید، پژوهشگران و دانشجویان تحصیلات تکمیلی فراهم است، افزود: با برگزاری این کنفرانس، امکان همکاری‌های بین دانشگاهی داخل و خارج فراهم می‌شود همانگونه که پس از برگزاری دو کنفرانس قبل، از همکاران برای عضویت در کمیته علمی مجلات خارجی مرتبط با ترکیبیات و رمزنگاری دعوت به عمل آمده است.

علائیان رمزگذاری را علم به‌روز، کاربردی و مورد نیاز کشور توصیف و تشریح کرد: معمولاً در تمام کشورها چنین است که دستاوردهای این علم را نمی‌توان آزادانه بیان کرد. این در حالی است که در کنفرانس، فرصتی برای ارائه آزادانه دستاوردها و توسعه این علم فراهم می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران توضیح داد: معمولاً هر کشوری فعالیت‌های خود را در عرصه رمزنگاری، به‌ویژه دستگاه‌های دفاعی، امنیتی و سیستم‌های بانکی به صورت محرمانه و تنها بین دانشمندان خود آن کشور انجام می‌دهد.

وی برخی دیگر از موارد کاربرد رمزنگاری را شبکه‌ها، موبایل‌ها و پیام‌رسان‌ها عنوان کرد و گفت: در این کنفرانس به‌ ویژه رمزنگاری را در حوزه ارز دیجیتال و بلاک‌ چین مدنظر قرار داده‌ایم.

علائیان همچنین از چاپ مقالات فارسی برگزیده در مجله علمی- پژوهشی علوم و فناوری‌های پدافند نوین و مجله ISC پدافند الکترونیکی و سایبری​ دانشگاه جامع امام حسین (ع) خبر داد و افزود: مقالات برگزیده انگلیسی نیز در یکی از مجلات معتبر به چاپ خواهند رسید.

، این تنها پرواز مداری سفینه‌ای بود که سال‌ها برای طراحی و ساخت آن، صدها نفر فعالیت کرده بودند. طرح اولیه "بوران" در اوایل دهه 1960 ریخته شد اما حساسیت سردمداران شوروی برای جلو افتادن در مسابقه رسیدن به ماه اجازه نداد این برنامه توسعه یابد.

در دهه1970 که آمریکایی‌ها کار بر روی فضاپیمای شاتل را آغاز کردند، با توجه به کاربردهای وسیع نظامی این طرح از جمله توانایی حمل محموله‌های هسته‌ای، بوران نقش مهمی برای شوروی پیدا کرد و ساخت رقیبی برای شاتل آمریکا در دستور کار مهندسان شوروی قرار گرفت.

بخش باربری بوران قادر بود ۳۰ تن بار را در مدار قرار دهد و ۲۰ تن بار ، به زمین برگردد. بوران می‌توانست تا 10 نفر را به فضا ببرد.

بعد از سال‌ها آزمایش بر روی نمونه‌های کوچک و یا با ابعاد اصلی در جو زمین، بالاخره نمونه اصلی آماده پرتاب شد و مسئولان فضایی برای جلوگیری از ایجاد خطر برای فضانوردان تصمیم گرفتند نخستین پرواز بوران به شکل خودکار و بدون سرنشین صورت گیرد. به همین دلیل این کیهان پیما در ۲۳ اکتبر ۱۹۸۸ روی سکوی پرتاب قرار گرفت. قرار بود که ۹ روز بعد بوران راهی مدار زمین شود اما این عملیات کمتر از یک دقیقه مانده به پرتاب به دلیل خطای رایانه‌ای، لغو شد.

بالاخره پرتاب در ساعت ۶:۰۰ بامداد ۱۵ نوامبر(به وقت محلی) انجام گرفت و بوران چند دقیقه بعد در مداری با اوج و حضیض ۲۵۱ در ۲۶۳ کیلومتر قرار گرفت. این سفینه بعد از یک بار چرخش در اطراف زمین و در یکصد و چهلمین دقیقه‌ پرواز، در مسیر بازگشت قرار گرفت و توانست به موقع و طبق برنامه بازگردد. گرچه برای پروازهای بوران گروهی از قوی‌ترین فضانوردان روسیه آموزش دیدند و برنامه‌های وسیعی مانند در مدار قرار دادن بخش‌های مختلف مجتمع مداری میر-2 همچنین بازگرداندن واحدهای مختلف مجتمع مداری میر پیش‌بینی شده بود، اما این آخرین ماموریت بوران بشمار می‌رود زیرا به دنبال فروپاشی شوروی این سفینه چند منظوره در سال ۱۹۹۳ به دستور بوریس یلتسین رییس جمهور وقت روسیه زمین‌گیر و طرح بهره‌گیری از فضاپیماهای نوع شاتل، کاملا متوقف گردید.

به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، چگونه یک ستاره مانند خورشید ما شکل می‌گیرد؟ بیایید با اصول اولیه شروع کنیم: شکل‌گیری یک ستاره در کهکشان، یک فرآیند شلوغ زیر حجاب توده گرد و غبار است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب به این حجاب گرد و غبار نفوذ کرده است و با نگاهی عمیق، فواره‌های مافوق صوتی را دیده است که در فاصله سالیان نوری سفر می‌کنند و مثل آتش‌سوزی کیهانی به نظر می‌آیند.

در اثر حرکت این فواره‌ها، امواج شوک‌دهنده‌ای ایجاد می‌شود که توده‌های گازی و گرد و غبار بین ستاره‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و آنها را به هم می‌ریزد.

در این تصویر مادون قرمز نیز یک جفت فواره وجود دارد که قبلا توسط تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا موسوم به "بسیار بزرگ"(VLT) رصد شده بود، اما وضوح بالا و حساسیت تلسکوپ فضایی جیمز وب به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهد که اجرامی مانند این را دقیق‌تر از هر زمان دیگری بررسی کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، شرکت سازنده لوازم آرایشی و بهداشتی "لورئال"(L'Oreal) برندی نیست که آن را با فناوری‌های پزشکی بشناسیم، اما در چند سال اخیر با نوآوری‌های خود گام‌های قابل توجهی در پیشرفت از محافظت از پوست برداشته است.

این شرکت تا کنون "پچ ماوراء بنفش" (UV Patch) را به منظور اطلاع به مشتریان از میزان آسیب پوست آنها توسط نور خورشید و "حسگر ماوراء بنفش"(UV Sense) را که یک دستگاه هوشمند کوچک به اندازه یک ناخن است، برای نظارت بر میزان در معرض نور خورشید بودن، تولید کرده است.

اکنون نیز یک دستگاه الکترونیکی پوشیدنی بدون باتری کوچک را توسعه داده است که میزان تماس کاربران با اشعه ماوراء بنفش، آلودگی و رطوبت را نشان می‌دهد.

این دستگاه که "ردیاب اشعه ماوراء بنفش پوست"( Skin Track / UV) نام دارد، با مشارکت برند "لورئال" و توسط تیمی از محققان دانشگاه نورث‌وسترن"(Northwestern) به رهبری پروفسور "جان راجرز" توسعه داده شده است.

راجرز در سال 2016، تتوهای پوشیدنی را ابداع کرده بود.

این دستگاه جدید توسط نور خورشید فعال می‌شود و اطلاعات مورد نظر را تا سه ماه جمع‌آوری می‌کند و کاربران را قادر می‌سازد تا توسط گوشی هوشمند خود، اطلاعات را به صورت زنده ردیابی کنند.

عملکرد اصلی این حسگر، نظارت بر میزان قرار گرفتن کاربر در معرض اشعه ماوراء بنفش است، اما ادغام آن با اپلیکیشن HealthKit گوشی‌های آیفون بدین معنی است که نظارت بر میزان رطوبت، گرد و غبار و آلودگی را نیز ارائه ‌می‌دهد. این حسگر، ضد آب نیز هست.

"لورئال" معتقد است که این دستگاه با مطلع کردن کاربران، سبب سلامت پوست آنها می‌شود.

در حقیقت، تحقیقات لوررئال نشان می‌دهد که تکنولوژی نظارت بر اشعه UV، باعث بهبود مستقیم رفتارهای ایمن در برابر نور خورشید و استفاده درست از کرم‌های ضد آفتاب می‌شود.

این دستگاه هم‌اکنون با قیمت 60 دلار در سایت اپل و اپل استور در دسترس است.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیفنس‌وان، "جنگ‌افزارهای انرژی هدایت شده"(DEW)، قابلیت استفاده نظامی دارند. این جنگ‌افزارها، به سیستمی گفته می‌شود که بدون به کارگیری پرتابه، انرژی را به سمت هدف می‌تاباند تا اثر مورد نظر را اعمال کند.

ارتش آمریکا در نظر دارد برای مقابله با موشک‌ها و پهپادهای دشمن، مبلغ بیشتری را به ابداع لیزر، ریزموج‌ها و دیگر جنگ‌افزارهای انرژی هدایت شده اختصاص دهد.

"مایکل گریفین"(Michael Griffin)، از مقامات وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا گفت: بخش بزرگی از بودجه‌های پروژه‌های دفاعی آینده، به جنگ‌افزارهای لیزری اختصاص خواهند داشت.

گریفین، پیشتر ایده تابش پرتوهای خنثی از ماهواره‌ها را برای مقابله با ماموریت‌های دشمن ارائه داده بود و اخیرا نیز در مورد جزئیات پیشرفت فناوری لیزر صحبت کرد.

وی افزود: سلاح‌های لیزری می‌توانند به ماموریت‌ها سرعت و قدرت بیشتری بدهند. ما می‌توانیم پرتوهای لیزر را در واحدهای یک یا دوتایی گسترش دهیم تا پهپادهای دشمن را منهدم کنیم. به نظر من، ما تنها چند سال دیگر تا داشتن سلاح‌های لیرزری در ارتش فاصله داریم.

انتهای پیام

 با توجه به گسترش کاربری پهپادها و چالش‌های ناشی از خلأ غیرنظامی، کارگروه پهپاد غیرنظامی دستورالعملی تهیه کرده و به تصویب سازمان هواپیمایی کشوری رسانده است.

هدف از تدوین این سند، ایجاد یکپارچگی برای پذیرش پهپاد و عملیات پرواز ایمن این نوع از وسایل پرنده و توسعه زیرساخت‌ها برای طراحی و ساخت این نوع وسایل پرنده در کشور است.

این شیوه‌نامه با هدف تحقق اهدافی چون «نظارت بر فعالیت پروازی پهپادها با کاربرد غیرنظامی»، «توسعه زیرساخت‌های مناسب برای استفاده از مزایای بکارگیری پهپادهای غیرنظامی»، «ارتقای ایمنی کلیه پروازها در فضای کشور»، ساماندهی عملیات پرواز پهپادهای غیرنظامی به منظور پیشگیری از بروز سوانح احتمالی و ایجاد مخاطرات امنیتی» و «ایجاد بانک اطلاعاتی پهپادهای غیرنظامی در کشور» اجرایی می‌شود.

دامنه کاربرد این شیوه‌نامه در خصوص فعالیت پهپادها برای پهپادهای عمومی، آموزشی، تفریحی و سرگرمی و خدماتی اجرایی می‌شود.

این پهپادها در حوزه‌های مختلفی چون «پایش عبور و مرور زمینی و دریایی»، «مقابله با آتش‌سوزی»، «تجسس، نجات و امدادرسانی»، «پایش شرایط جوی و آب و هوا»، «پایش اقدامات مرتبط با بلایای طبیعی زلزله، سیل، آتش‌سوزی، طوفان و غیره»، «حفاظت از محیط زیست»، «خدمات کشاورزی»، «زمین شناسی و اکتشاف معدن»، « فیلمبرداری، عکسبرداری و نقشه برداری»، «پایش خطوط آب و برق و گاز»، فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی»، «حمل بار و پست» و «دیگر خدمات تفریحی، گردشگری، ورزشی مورد تایید سازمان تحقیقاتی» کاربرد دارد.

بر اساس اعلام روابط عمومی معاونت علمی‌وفناوری ریاست‌جمهوری، مسئولیت اجرای این دستورالعمل بر عهده دفتر نظارت بر عملیات هوانوردی است.

به گزارش ایسنا، قیر نقش به سزایی در صنعت آسفالت دارد.اما استفاده از قیر در تولید آسفالت علاوه بر مزایای آن‌ که شامل نرمی و روانی جاده برای حرکت و استهلاک کمتر خودرو می‌شود، با معایبی نیز همراه است. از جمله نشست، ترک، موج برداشتن، روان شدن قیر، جدا شدن سنگدانه، آسفالت کندگی، چاله شدن، آبگرفتگی، خشن شدن سطوح جاده‌ها و غیره که علاوه بر آسیب به خودرو باعث خسارات اقتصادی بیشتری نیز می‌شود. 

همچنین قیر در حالت عادی، مقاومت و استحکام کمی جهت تحمل وزن وارده به آنرا دارد و در صورت اختلاف دمایی زیاد(گرم و سرد شدن در روز و شب) از مقاومت دمایی پایینی برخوردار است. همچنین به دلیل ایجاد ترک‌های فراوان در اثر تحمل فشارهای بسیار بالا، امکان تصادف خودروها بیشتر خواهد شد. 

در مناطق گرمسیر در اثر دمای بالای روز، قیر آسفالت ذوب‌ شده و در شب پس از سرد شدن تغییر شکل می‌دهد. علاوه بر آن در مناطق سردسیر نیز ترک و شکنندگی بر اثر سفت شدن قیر از عوامل شایع و علل خرابی زودرس آسفالت هست که باعث کاهش روانی جاده و استهلاک بالا خواهد شد. 

از این ‌رو پژوهشگران دانشگاه محقق اردبیلی در پژوهشی که از سال ۱۳۹۲ شروع ‌شده است با همکاری پژوهشگرانی از دانشگاه صنعتی همدان، برای اولین بار با استفاده از روشی نوین توانستند به تولید نانو کامپوزیتی از قیر مخصوص آسفالت مناطق سردسیر و گرمسیر دست بیابند. 

در بخشی از این پژوهش گسترده، این پژوهشگران توانستند به نانو کامپوزیتی به همراه پلی‌تیوفن و نانو ذرات Fe۳O۴ دست یابند که نتیجه‌ این آزمایش‌ها به رفع معایب بالا منجر شد. 

در این آزمایش‌ها، ابتدا پلی‌تیوفن و نانو ذرات Fe۳O۴ با استفاده از روش شوک خلاء که برای اولین بار توسط همین تیم پژوهشی در سال ۲۰۱۶ در مجله  Composites Part Aارائه شد، تهیه شدند. در این روش، با استفاده از تغییر سریع فشار بالا و پایین(در این مورد، ۲۰ و ۶۰ میلی‌متر جیوه) نقاط حباب و احتمال ایجاد ترک به حداقل می‌رسد. 

در این تحقیقات، پلی‌تیوفن و نانو ذرات Fe۳O۴ به ‌عنوان پرکننده‌ اصلی کامپوزیت جهت افزایش استحکام قیر استفاده ‌شده است. یکی دیگر از اهداف ایجاد این نانو کامپوزیت، بهبود مقاومت در قیر در برابر تخریب براثر اشعه UV نیز هست. نتایج آزمایش‌های FTIR حاکی از سنتز کامل ذرات پلی‌تیوفن و همچنین آنالیز PSA و SEM نشانگر وجود نانو ذرات در اندازه‌ ۱۰ نانومتر است که این کاهش به‌ خصوص اندازه در نانو ذرات به واکنش بهتر آنها با قیر مذاب خواهد انجامید. 

همچنین با استفاده از بررسی‌های تصویری انجام‌ شده، می‌توان نتیجه گرفت که تغییر چشمگیری در شکل نمونه‌ ذرات نانو کامپوزیت قیر تولید شده همراه با پلی‌تیوفن و نانو ذرات Fe۳O۴ به وجود آمده است. 

در ادامه با استفاده از تست‌های رئولوژیک و DSR، افزایش بسیار بالای مقاومت قیرهای کامپوزیت شده با پلی‌تیوفن و نانو ذرات Fe۳O۴ در برابر تغییر شکل مشاهده شد. نانو کامپوزیت حاصله، دارای مقاومت بسیار بالاتری نسبت به مدل خام قیر بوده و از خواص رئولوژیک بهتری برخوردار است. 

همچنین واکنش مناسب آن با قیر مذاب به همبستگی آسفالت جهت عدم ایجاد ترک و استحکام بالاتر در برابر فشار کمک شایانی خواهد کرد. علاوه برآن، با افزایش مقاومت دمایی قیر در برابر ذوب شدن بر اثر گرما، احتمال تغییر شکل آسفالت در جاده به حداقل می‌رسد. بخشی از نتایج این پژوهش اخیراً در مجله Q۱ آمریکایی که مجله‌ای تکنیکال است، چاپ ‌شده است.

تحقیقات در این زمینه گسترده بوده و به‌زودی مقالات دیگری نیز منتشر خواهد شد. در ضمن بخش‌هایی از این کار در مراحل ثبت اختراع قرار دارند. همچنین کتاب "قیر و آسفالت" اثر جدید دیگری از این تیم پژوهشی کشوری  بوده که در حال گذراندن مراحل چاپ هست و به‌زودی وارد بازار خواهد شد.

، ابزار عملکردی سلول‌ها، پروتئین‌ها هستند. از آنجا ‌که عملکرد پروتئین‌ها با جایگاه درون سلولی آن‌ها مرتبط است، شناخت جایگاه درون سلولی پروتئین‌ها در سلول‌های بنیادی جنینی انسان برای تضمین اثر درمانی آن‌ها ضروری است. به منظور درک بهتری از نحوه توزیع پروتئین‌ها در سلول‌های بنیادی جنینی انسان، دکتر فائزه شکری، حسین نظاری، مهران رضایی لاریجانی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، تحقیقی را طراحی کردند که طی آن با استفاده از ابزار پروتئومیکس تلاش شد موضع‌گیری پروتئین‌ها در هسته، میتوکندری، غشاء، سیتوپلاسمی، میکروزوم‌های سنگین و سبک شناسایی و بررسی شود.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Journal of Proteomics به چاپ رسیده است، نشان داد، از ۲۰۰۲ پروتئین شناسایی شده، ۷۶۲ پروتئین در یک اندامک قرار دارند، در حالی که ۱۶۰ پروتئین در تمام زیر بخش‌های سلولی یافت شدند. سپس جایگاه درون سلولی پروتئین‌های شناسایی شده در پایگاه‌های داده تأیید شد.

با توجه به ابهام در تعریف پروتئین غشایی، سعی شد با توجه به جایگاه این پروتئین‌ها در پایگاه‌های داده، پروتئین‌های غشاء پلاسمایی، پروتئین‌های peripheral و پروتئین‌های غشایی به روشنی تعریف شوند. در میان ده مسیر پیام‌رسانی که در نتایج برجسته بودند، پیام‌رسان نامتداول Wnt با جزئیات بیشتر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین عملکرد سه پروتئین غشایی جدید در این سلول‌ها (ERBB4، GGT1 و ZDHHC13) از لحاظ اثر آن‌ها بر پرتوانی بررسی شد.

طبق اطلاعات منتشر شده در سایت پژوهشگاه رویان، این پژوهش جامع‌ترین‌ بررسی پروتئومیک اندامکی سلول‌های بنیادی جنینی انسان است که تاکنون انجام پذیرفته است.